Το έγκλημα έμεινε ατιμώρητο.
Παρά τον φόβο της, η Νόρμα Ανδράδε δεν έπαψε ποτέ έκτοτε να καταγγέλλει το τείχος ατιμωρησίας που περιβάλλει τις γυναικοκτονίες στην πατρίδα της.
«Είμαι 63 ετών, κι αυτό που με κρατάει είναι το θάρρος» και «αυτό το αίσθημα της αδυναμίας να εξασφαλίσεις αυτό που θα έπρεπε να δικαιούμαστε όλοι: δικαιοσύνη», είπε η μητέρα στο Γαλλικό Πρακτορείο κατά τη διάρκεια επίσκεψής της στη Γενεύη.
Πήγε εκεί για να συναντηθεί με αντιπροσώπους της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και άλλων οργανώσεων και διεθνών οργανισμών, όπως η υπηρεσία ΟΗΕ Γυναίκες.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, συμμετείχε στην παρουσίαση ντοκιμαντέρ για τον αγώνα της, με τίτλο «Νόρμα, μια αναζήτηση για δικαιοσύνη», παραγωγός και σκηνοθέτρια του οποίου είναι η δημοσιογράφος Μπριγκίτε Λεόνι, άλλοτε εκπρόσωπος υπηρεσιών του ΟΗΕ.
Η Νόρμα Ανδράδε άρχισε τον αγώνα αυτό τον Φεβρουάριο του 2001, όταν δολοφονήθηκε η κόρη της στη Σιουδάδ Χουάρες.
Η Λίλια Αλεχάντρα Γκαρσία Ανδράδε ήταν 17 ετών. Το πτώμα της βρέθηκε επτά ημέρες μετά την εξαφάνισή της. Είχε δυο πολύ μικρά παιδιά.
Τα μεγάλωσε η Νόρμα.
«Αυτό το ντοκιμαντέρ αφορά την υπόθεση της κόρης μου, τον αγώνα μου, και τη σημασία των γυναικοκτονιών» που άρχισαν «στη Σιουδάδ Χουάρες τα χρόνια του 1990» και πλέον «έχουν γενικευτεί σ’ όλο το Μεξικό».
«Αυτό που θέλουμε είναι δικαιοσύνη για την Αλεχάντρα και για όλες τις Αλεχάντρες του Μεξικού, κι επίσης να κάνουμε γνωστή την απαίτησή μας» να τερματιστούν «οι παραλείψεις (…) του μεξικανικού κράτους», είπε.
Καταγγέλλει ακατάπαυστα τις παρατυπίες, τις παραλείψεις, την αμέλεια στις έρευνες, καθώς και τη διαφθορά του συστήματος. Αγωνίζεται επίσης προκειμένου οι συγγενείς θυμάτων γυναικοκτονιών —ειδικά τα ορφανά— να αποκτήσουν ιδιαίτερο καθεστώς.
