Ο άνθρωπος πίσω από την κατάρρευση της βρετανικής κυβέρνησης — Γιατί είχε τη φήμη του σκληρού διαπραγματευτή και πώς κέρδισε την εύνοια του Τζόνσον — Η σeξουαλική επίθεση του 2017 και η σeξουαλική παρενόχληση σε δύο άνδρες, στις 29 Ιουνίου και υπό την επήρεια του αλκοόλ, που προκάλεσε «χιονοστιβάδα» εξελίξεων
Σχεδόν ουδείς θα μπορούσε να είχε προβλέψει ότι αυτός ο βουλευτής θα αποτελούσε την αφορμή ώστε λίγες εβδομάδες αργότερα να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας, Μπόρις Τζόνσον, έχοντας προηγηθεί περισσότερα από 13 μέλη της κυβέρνησης του, λίγες ημέρες νωρίτερα.
Ο 52χρονος κ. Πίντσερ, μέλος του Κοινοβουλίου από το Τάμγουορθ στα Μίντλαντς, δεν είχε απασχολήσει παρά ελάχιστα τα μέσα ενημέρωσης στη χώρα του, παρά μόνο το 2017, όταν κατηγορήθηκε ότι επιτέθηκε σeξουαλικά στον κωπηλάτη των Ολυμπιακών Αγώνων και μέλος των των Τόρις, Άλεξ Στόρι, σκίζοντάς του το πουκάμισο, αγκαλιάζοντας τον από τον λαιμό και λέγοντάς του «ότι μπορείς να πας μπροστά στο Συντηρητικό κόμμα».
Ωστόσο, ο Κρις Πίντσερ απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες κατόπιν εσωτερικής έρευνας στο κόμμα.
«Ασυνήθιστα αποτελεσματικός»
Στους κύκλους της βρετανικής πολιτικής σκηνής είχε καλλιεργήσει τη φήμη του σκληρού διαπραγματευτή και πιστού ακολούθου του Μπόρις Τζόνσον. Εθεωρείτο ικανότατος στο να πλησιάζει παρασκηνιακά άλλους βουλευτές του Συντηρητικού Κόμματος, αναγκάζοντάς τους να ψηφίζουν πάντα τις κυβερνητικές προτάσεις. Γι’ αυτά τα χαρακτηριστικά, ο κ. Τζόνσον τον έκανε υπουργό υπεύθυνο για ζητήματα Ευρώπης και Βορείου Αμερικής το 2019 και, στη συνέχεια, τον προήγαγε σε υπεύθυνο για ζητήματα κομματικής πειθαρχίας.
Σύμφωνα με βρετανικά μέσα ενημέρωσης, σε αυτήν τη θέση ήταν ασυνήθιστα αποτελεσματικός, βοηθώντας στην οργάνωση μιας παρασκηνιακής επιχείρησης που ονομάστηκε, τουλάχιστον από κάποιους, «Operation Save Big Dog» που επέτρεψε στον κ. Τζόνσον να επιβιώσει τον περασμένο μήνα, έστω και οριακά, από την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή.
Την περασμένη Τετάρτη, ο κ. Πίντσερ παρευρέθηκε σε μια εκδήλωση για τους «Συντηρητικούς Φίλους της Κύπρου» στο Carlton Club, όχι μακριά από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Κατηγορήθηκε ότι παρενόχλησε σeξουαλικά δύο άνδρες ενώ μάρτυρες ανέφεραν ότι ήταν τόσο μεθυσμένος που χρειάστηκε να τον βάλουν σε ταξί.
Την επόμενη μέρα, μετανιωμένος, έγραψε μια επιστολή προς την Βουλή των Κοινοτήτων και στον κ. Τζόνσον, υποβάλλοντας την παραίτησή του. «Χθες το βράδυ ήπια πάρα πολύ. Έχω ντροπιάσει τον εαυτό μου και τους άλλους ανθρώπους, το οποίο είναι το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω και για αυτό ζητώ συγγνώμη από εσάς και τους ενδιαφερόμενους».
Δεν ήταν όμως αυτό το τέλος του. Η κυβέρνηση επέμενε για μέρες ότι ο κ. Τζόνσον δεν γνώριζε καμία προηγούμενη κατηγορία, αλλά στη συνέχεια προέκυψε ότι, παρόλο που γνώριζε για την σeξουαλική παρενόχληση του 2017, διόρισε τον κ. Πίντσερ στην κυβέρνησή του.
Ποιος είναι ο Κρις Πίντσερ
Ο Κρις Πίντσερ γεννήθηκε στο Γουόλσολ, μια βιομηχανική πόλη στα δυτικά Μίντλαντς της Αγγλίας το 1969 και αφού σπούδασε ιστορία στο London School of Economics, εντάχθηκε στην εταιρεία συμβούλων διαχείρισης και πληροφορικής Andersen, όπου εργάστηκε για 18 χρόνια.
Πολιτικοποιημένος από την εποχή της απεργίας των ανθρακωρύχων, εντάχθηκε στο Συντηρητικό κόμμα το 1987 και εξελέγη βουλευτής το 2010, στη δεύτερη προσπάθειά του, λαμβάνοντας μια έδρα που κατείχαν οι Εργατικοί για 14 χρόνια.
Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του ως βουλευτής, ο Πίντσερ εξήγησε τα πολιτικά του κίνητρα. «Πιστεύω ότι είναι καθήκον της κυβέρνησης να μείνει μακριά από τις ζωές των ανθρώπων όσο το δυνατόν περισσότερο. Για παράδειγμα, είμαι κάθετα αντίθετος στην έκδοση ταυτότητας για τους Βρετανούς πολίτες. Αντιτάσσομαι πολύ έντονα στην ιδέα ότι ο υπουργός Εσωτερικών μπορεί να μου πει τι πρέπει να κουβαλάω στο πορτοφόλι μου. Είμαι ελεύθερος άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να πω στην αστυνομία ποιος είμαι. Η αστυνομία οφείλει να με πιστέψει όταν λέω ποιος είμαι».
Παρόλο που δεν είχε μιλήσει ποτέ για τις σeξουαλικές του προτιμήσεις, ο κ. Πίντσερ είχε εκφράσει τις ενστάσεις τους για το νομοσχέδιο σχετικά με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, υποστηρίζοντας ότι μια «λύση» θα ήταν να αφεθεί η εκκλησία να αποφασίσει εάν τα γκέι ζευγάρια θα μπορούσαν να παντρευτούν ή όχι. «Πρέπει να βγάλουμε το κράτος από το γάμο των πολιτών εντελώς».
