Κι ενώ οι περισσότεροι μετρούν αντίστροφα για την πιο γιορτινή ημέρα του χρόνου, υπάρχουν κάποιοι που μετρούν τα λιγοστά τους κέρματα μήπως και καταφέρουν να μαζέψουν το απαιτούμενο ποσό για να πάρουν κάτι λίγο να φάνε.

Άνθρωποι ταλαιπωρημένοι, άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα, άνθρωποι που χωρούν ολόκληρη της ζωή τους σε λίγες πλαστικές σακούλες που κουβαλούν συνέχεια μαζί τους. Άνθρωποι που προσπαθούν να κοιμηθούν στα κρύα μάρμαρα και «στήνουν το χάρτινο σπιτικό τους» σε εσοχές και υπόστεγα κτιρίων.

Είναι εκείνη η όψη των μεγαλουπόλεων που γίνεται προσπάθεια να «καμουφλαριστεί» κάτω από φώτα και γιορτινά στολίδια, η οποία, όμως, είναι εκεί για να θυμίζει σε όλους μας ότι όσο υπάρχουν άστεγοι, αποτυγχάνουμε σαν κοινωνία.