Η υπόθεση απασχόλησε τη κυπριακή κοινωνία για μήνες, με μια πρωτοφανή κινητοποίηση των αρχών που επιχείρησαν να παρουσιάσουν τον Νορβηγό πατέρα ως ανάλγητο απαγωγέα του παιδιού του. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι τα Νορβηγικά δικαστήρια έχουν αποφανθεί ότι το παιδί είχε ως νόμιμη κατοικία τη Νορβηγία και η μητέρα το μετέφερε χωρίς γνώση του πατέρα στη Κύπρο. Μάλιστα στην αρπαγή του παιδιού από τη Νορβηγία είχαν συνδράμει ενεργώς και οι επίσημες κυπριακές αρχές, όπως είχαν κάνει και σε άλλη περίπτωση με αρπαγή παιδιού από τις ΗΠΑ, με την Κύπρια μητέρα να το μεταφέρει παρανόμως στη Πάφο.
Η υπόθεση μάλιστα είχε απασχολήσει και τον τέως Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος ενώ βρισκόταν στο Κραν Μοντανά τις Ελβετίας για συνομιλίες, ζήτησε από τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου να μεριμνήσει ώστε να βρεθεί το παιδί το οποίο φερόταν να είχε μεταφερθεί από τον πατέρα του, από τη Κύπρο στη Τουρκία με σκοπό να καταλήξει στη Νορβηγία.
Ούτε καν εκ πρώτης όψεως υπόθεση
Είναι αξιοσημείωτο ότι το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας που εξέτασε την υπόθεση της «απαγωγής» της τετράχρονης κατέληξε σε αθωωτική απόφαση για όλους τους κατηγορούμενους, από το στάδιο «εκ πρώτης όψεως». Δηλαδή έκρινε ότι δεν υπήρχε καν υπόθεση και συνεπώς δεν υπήρχε λόγος να κληθούν σε απολογία οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι για 6 ολόκληρα χρόνια παρουσιάζονταν ως «απαγωγείς».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι από την αίθουσα του Δικαστηρίου παρέλασαν ως μάρτυρες κατηγορίας, δεκάδες αστυνομικοί, που ενεπλάκησαν στην υπόθεση, αλλά και η μητέρα του παιδιού.
Την απόφαση έλαβαν οι δικαστές Στ. Σταύρου, (Πρόεδρος) και Χρ. Παρπόττα και Α. Πανταζή-Λάμπρου.
Συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων εμφανίστηκαν οι δικηγόροι Π. Παφίτης, Α. Ευτυχίου, Σ. Μιχαήλ και Β. Δημητριάδης
Καμία αρπαγή
Το Κακουργιοδικείο αποφάνθηκε ότι τη κηδεμονία του παιδιού είχαν από κοινού τόσο ο πατέρας όσο και η μητέρα και συνεπώς, δεν υπήρξε ούτε αρπαγή ούτε απαγωγή και συνεπώς οι κατηγορούμενοι δεν συμμετείχαν σε αυτή. Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα της απόφασης του Κακουργιοδικείου:
«Στην υπό εξέταση περίπτωση προκύπτει από τη μαρτυρία της ΜΚ20 (μητέρα της ανήλικης) ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο, δηλαδή τον Απρίλιο του 2017, βρισκόταν σε διάσταση με τον σύζυγο της και πατέρα της ανήλικης Leif Torkel Grimsrud. Κατά τον χρόνο εκείνο η ΜΚ20 (μητέρα) δεν είχε την αποκλειστική γονική μέριμνα της ανήλικης και άρα ούτε τη αποκλειστική ‘νόμιμη Κηδεμονία’ της ανήλικης. Την αποκλειστική γονική μέριμνα την απέκτησε μεταγενέστερα, στις 23.10.2017 με το αντίστοιχο διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου που εκδόθηκε στα πλαίσια της Αίτησης 499/2015. Το εν λόγω διάταγμα κατατέθηκε ως τεκμήριο 89 κατά την αντεξέταση της μάρτυρος από τον ευπαίδευτο συνήγορο του κατηγορούμενου 2, κ. Ευτυχίου.
Δεν διαλανθάνει την προσοχή μας ότι στα πλαίσια της ίδιας Αίτησης, είχε εκδοθεί από το 2015, προσωρινό διάταγμα (το οποίο έπειτα κατέστη απόλυτο) που ανέθετε στη ΜΚ20 (μητέρα) τη φύλαξη και φροντίδα της ανήλικης, ως επίσης και διατάγματα που απαγόρευαν την έξοδο της από την Κύπρο. Τα εν λόγω διατάγματα όμως ουδόλως επηρέασαν το καθήκον και την υποχρέωση της γονικής μέριμνας, η οποία, διά Νόμου συνέχισε να ασκείται από κοινού. Ούτε βεβαίως και την προσωρινή φύλαξη και φροντίδα της ανήλικης είναι δυνατόν να εξισωθεί ή να ταυτιστεί με ‘νόμιμη κηδεμονία’ ειδικά όταν συναντάται σε Ποινικό Νομοθέτημα. Επί τούτου ας μην ξεχνούμε ότι ποινικά νομοθετήματα θα πρέπει να ερμηνεύονται αυστηρά και όπου ένας όρος είναι δεκτικός δύο ερμηνειών, θα πρέπει πάντοτε να επιλέγεται ο ευνοϊκότερος για τον κατηγορούμενο.
Ομοίως οποιαδήποτε αμφιβολία ή ασάφεια θα πρέπει να αποφασίζεται υπέρ του κατηγορούμενου.
