Η ιστορία των vintage στα Εξάρχεια είναι υπόθεση του Yesterday's Bread & Sons

Η ιστορική γειτονιά των Εξαρχείων κρύβει ένα από αυτά τα στέκια, που έμαθε στην Αθήνα τι θα πει vintage και second hand. Ο Στράτος και η Δάφνη έχουν πολλές ιστορίες να σου πουν και άλλες τόσους θησαυρούς κρεμασμένους στα ράφια τους για να ανακαλύψεις.

Τα Εξάρχεια είναι από εκείνες τις γειτονιές, που κρύβουν ζυμώσεις και τα πάντα εκεί συμβαίνουν «τώρα». Πρωτοπορία και παρακμή, βαθιά διανόηση και υποκουλτούρα, όλα μαζί δημιουργούν το εντυπωσιακό μωσαϊκό της περιοχής. Στη διάσημη διασταύρωση, όπου ο Μίλτος σκότωσε με ένα μαχαίρι τη Στέλλα-Μελίνα Μερκούρη του Μιχάλη Κακογιάννη, θα βρεις σήμερα ένα ιστορικό μαγαζί της vintage σκηνής της πόλης. Το Yesterday’s Bread & Sons. O Στράτος Μπιλόλμας και η Δάφνη Πασσίση-Κοκότ είναι ένα από τα πιο γνωστά δίδυμα της πόλης, που ασχολήθηκαν με το second hand ρούχο και την κουλτούρα του vintage στην τύχη, όπως μου είπε η Δάφνη ένα μεσημέρι, καθώς καθίσαμε στα σκαλιά μια πολυκατοικίας στην Καλλιδρομίου.

«Το μαγαζί άνοιξε το 1997, με άλλη ονομασία για τα δύο πρώτα χρόνια. Μετά μετακόμισε στην Καλλιδρομίου, όπου και βρισκόταν όλα τα υπόλοιπα χρόνια, μέχρι το 2019, που ανοίξαμε στο καινούργιο location στην Ιουστινιανού. Οπότε υπάρχει εδώ και 26 χρόνια. Η ιδέα ξεκίνησε τυχαία με ένα ταξίδι του Στράτου στο Amsterdam. Σε ένα πάρτι είχε γνωρίσει τότε τον ένα από τους προμηθευτές που έχουμε μέχρι και σήμερα. Είμαστε και 26 χρόνια μαζί τους και διαχειριζόμαστε και το κομμάτι της χονδρικής τους στην Ελλάδα».

Η ιστορία των vintage στα Εξάρχεια είναι υπόθεση του Yesterday's Bread & Sons

«Εμείς είμαστε ένα μαγαζί με vintage και second hand. Ο όρος thrift περιλαμβάνει μια άλλη διαδικασία και έχει φυσικά και άλλες τιμές. Όταν ανοίξαμε ήταν ελάχιστα τα μαγαζιά με vintage στην Αθήνα και τα περισσότερα βρισκόντουσαν σε περιοχές όπως το Κολωνάκι. Η αλήθεια είναι ότι ο Στράτος ασχολήθηκε με αυτό κάπως από σπόντα! Στα Εξάρχεια υπήρχε τότε βέβαια και όλη αυτή η κουλτούρα που σαπόρταρε το μαγαζί, γιατί έφερνε αρχικά πράγματα που φορούσαν οι «υποκουλτούρες». Ροκαμπιλάδες, μπριτποπάδες, γκοθάδες, κτλ.», μου λέει η Δάφνη για τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του μαγαζιού. Η ίδια ξεκίνησε σαν πιτσιρίκα να πηγαίνει στο μαγαζί και μετά από πολλά χρόνια, έχοντας περάσει και εκείνη από το χώρο των media, γίνεται κάπως οργανικά και επίσημα μέλος του μαγαζιού. Τον Στράτο θα τον βρεις κυρίως στο πρώτο μαγαζί, στην Ιουστινιανού, να ξεχωρίζει και να κρεμάει ρούχα με ευλάβεια, ενώ η Δάφνη έχει αναλάβει το αδερφάκι του λίγα μέτρα πιο κάτω, επί της Καλλιδρομίου, όπου θα ανακαλύψεις μικρά διαμαντάκια σε φανταστικές τιμές.

«Εγώ ξεκίνησα να φοράω vintage από το Στράτο. Δεν φορούσαμε είναι η αλήθεια second. Το μόνο vintage μαγαζί που υπήρχε τότε ήταν η Αμερικάνικη Αγορά, που κατέχει και ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας. Ήταν και θέμα οικονομικό, γιατί τα μαγαζιά που υπήρχαν τότε στο Κολωνάκι ήταν πιο ακριβά. Τότε, λοιπόν ήρθε ο Στράτος με τις καρό φούστες και τα Adidas και ήταν ακριβώς η εποχή, που άρχισαν να ανεβαίνουν και όλες αυτές οι «υποκουλτούρες» και να ψάχνονται τα παιδιά λίγο παραπάνω».

Στο μαγαζί του Στράτου και της Δάφνης θα βρεις τα καλύτερα LEVIS παντελόνια, δερμάτινες μπότες και jackets με μοναδικά labels, ενώ ο τοίχος με τα εκατοντάδες sneakers και αθλητικά βαλμένα το ένα πάνω από το άλλο έχει γίνει μια κανονική τουριστική ατραξιόν, όχι μόνο για τους vintage lovers, αλλά και για τους περαστικούς των Εξαρχείων. «Το vintage είναι τώρα στην κορυφή του. Δεν μπορώ να υπολογίσω που θα πάει και αν θα έρθει μια καμπύλη. Νομίζω ότι είναι στο peak του παγκοσμίως και μέσα από το Instagram και το Tik Tok, αλλά και με τη λογική αυτή, η οποία άλλαξε τα νέα παιδιά και τα έφερε πιο κοντά στη βιωσιμότητα. Είναι πιο ενημερωμένοι από ότι ήμασταν εμείς,» μου λέει η Δάφνη, μιλώντας μου για το νέο αίμα των vintage hunters, που έρχονται στο μαγαζί. Τι λέει, όμως, για όλα αυτά τα νέα vintage μαγαζιά, που έχουν γεμίσει την πόλη;

«Αισθάνομαι ότι τελειώνουν τα ρούχα! Τα παλιά, τα vintage κομμάτια είναι πια δυσεύρετα και όλες οι εταιρίες δυσκολευόμαστε να τα βρούμε. Επίσης, οι εταιρίες που έβγαζαν ρούχα την τελευταία εικοσαετία δεν είχαν την ίδια ποιότητα με παλιότερα».

«Σίγουρα όταν αυτό ηρεμήσει λίγο, μπορεί να σκάσει κάπως η φούσκα. Έχει αλλάξει, όμως, τόσο η λογική των ανθρώπων, που το vintage ήρθε για να μείνει».

Η Δάφνη μου εξηγεί ότι το να τρέχεις ένα μαγαζί με second hand είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο πιστεύει κανείς για πολλούς και διάφορους λόγους. «Η διαχείριση ενός vintage μαγαζιού, είναι τελείως διαφορετική από ένα κανονικό κατάστημα. Εδώ, πρέπει να τα ξεχωρίσεις, δεν ξέρεις τι θα παραλάβεις. Παραγγέλνεις κάποια items, μπορεί να είσαι τέλεια κατάσταση, μπορεί και όχι. Μπορεί να είναι όλα μεγάλα ή όλα μικρά! Πρέπει γενικά να είσαι πολύ προνοητικός. Επίσης, είναι πολύ δύσκολη και η κοστολόγηση, κάτι που δεν καταλαβαίνει ο κόσμος».

Οι ιστορίες πίσω από τα πολύτιμα ευρήματα και τον κύκλο που κάνουν τα ρούχα είναι αμέτρητες. «Βρίσκουμε συνέχεια θησαυρούς!,» μου λέει η Δάφνη μεταξύ των οποίων και ένα παλτό του οίκου Dior, που κράτησε για την προσωπική της συλλογή, ενώ δεν λείπουν και οι καρμικές ιστορίες με ρούχα, που επιστρέφουν στους ιδιοκτήτες τους. Όπως αυτή που έζησε μπροστά στα μάτια της η Δάφνη και ο Στράτος, με μία φίλη τους από την Ολλανδία, η οποία ξαναβρήκε ένα πουκάμισο που είχε δωρίσει πριν χρόνια στο Yesterday’s Bread και το αναγνώρισε από το μπάλωμα που της είχε κάνει σε ένα σημείο η γιαγιά της.

Το Yesterday’s Bread & Sons είναι μέρος της ιστορίας μια ολόκληρης κουλτούρας, αλλά και μιας γενιάς που ανέδειξε το vintage με τους δικούς της όρους, before it was cool. Αυτό είναι που το κρατάει ακόμη τόσο αυθεντικό και που δίνει στη Δάφνη και το Στράτο όλο αυτό το πάθος για να συνεχίσουν. Αν και είναι δύσκολη δουλειά, όπως μου είπε η Δάφνη, εύχεται τα νέα παιδιά να κρατήσουν τα μαγαζιά που άνοιξαν και να συνεχίσουν να διδάσκουν στο κόσμο πως η μοναδικότητα είναι τελικά αυτή που χαρίζει και στυλ στον κάθε άνθρωπο.