Τα τελευταία 10 χρόνια, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί από HIV στην Τουρκία έχει αυξηθεί κατά 460% λέει ο Έντερ Μπόρα από το σύλλογο με την επωνυμία «Είμαστε θετικοί». Ο σύλλογος φροντίζει άτομα που έχουν προσβληθεί από τον ιό HIV και έχει στόχο να ενημερώσει. Τα τελευταία χρόνια πάντως οι νέες μολύνσεις μειώνονται παγκοσμίως εκτός από τη Βόρεια Αφρική, την Εγγύς Ανατολή και την Τουρκία. Κάθε χρόνο προστίθενται 2.500 έως 3.000 νέες περιπτώσεις. Συνολικά, υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάνω από 32.000 οροθετικοί στην Τουρκία. Σε έναν πληθυσμό περίπου 85 εκατομμυρίων το ποσοστό δεν φαίνεται μεγάλο αλλά το πρόβλημα, λέει ο Μπόρα, είναι ο αριθμός των μη αναφερόμενων περιπτώσεων διότι πολλοί γνωρίζουν ελάχιστα για το Aids:
«Υπάρχει σeξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, αλλά πολύ επιφανειακά. Κανείς δεν μαθαίνει τίποτα πραγματικά εκεί. Ο κόσμος δεν μιλάει καθόλου για το Aids και το κράτος δεν ασχολείται με την ενημέρωση».
Ο κοινωνικός στιγματισμός
Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν να κάνουν τεστ διότι εύκολα μαθαίνεται το αποτέλεσμα. Ανώνυμα εξεταστικά κέντρα υπάρχουν μόνο σε μεγάλες πόλεις, αν υπάρχουν, λέει ο Άρντα Καραπινάρ, από την οργάνωση red ribbon. Ο φόβος των κοινωνικών συνεπειών είναι μεγάλος και δικαιολογημένος, σύμφωνα με τον Καραπινάρ:
«Λίγους μήνες μετά από ένα θετικό αποτέλεσμα για παράδειγμα, εάν κάποιος εμπιστευθεί τους συναδέλφους του μπορεί να απολυθεί την επόμενη μέρα με τη δικαιολογία της κακής απόδοσης».
Αν θελήσει να προσφύγει στο δικαστήριο για διακριτική αντιμετώπιση, η περίπτωσή του θα γινόταν ακόμα πιο γνωστό και αυτό δεν το θέλουν πολλοί. Σύμφωνα με τον Μπόρα, άτομα από την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, τοξικομανείς και ιερόδουλες κινδυνεύουν ιδιαίτερα να κολλήσουν τον ιό HIV και να τον μεταδώσουν.
Αυτές ακριβώς οι ομάδες πρέπει να ενημερώνονται για τον HIV και να ελέγχονται όσο πιο συχνά γίνεται. Αλλά στις συντηρητικές κοινωνίες — συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας – οι άνθρωποι αυτοί αγνοούνται και τους συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχουν.
Καμία στήριξη από το κράτος
Πολλοί άνθρωποι κάνουν τεστ στην Τουρκία. Αν κάποιος θέλει να παντρευτεί, πρέπει να κάνει ένα γενικό έλεγχο υγείας. Ένα τεστ HIV δεν είναι υποχρεωτικό, αλλά γίνεται συχνά. Συγγενείς μελών που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου σπάνια μαθαίνουν την αλήθεια.
Τους φροντίζουν συνήθως μη κυβερνητικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται, για παράδειγμα, από τον ΟΗΕ ή από κονδύλια της ΕΕ. Δεν παίρνουν τίποτα από το τουρκικό κράτος, όπως λέει ο Καραπινάρ και το μόνο που θα ήθελε είναι να μην τους κάνει τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη.
Πηγή: Deutsche Welle
